Menu Content/Inhalt

Strona główna arrow Prawo pracy arrow Zasady wydawania świadectwa pracy

Reklama:


Zasady wydawania świadectwa pracy Drukuj Email
Autor: Anna Sosnowska   
Świadectwo pracy jest dokumentem wydawanym przez pracodawcę w związku z rozwiązaniem lub wygaśnięciem stosunku pracy. Wydanie świadectwa pracy nie może być uzależnione od uprzedniego rozliczenia się pracownika z pracodawcą. W świadectwie pracy zamieszcza się m.in. informacje dotyczące okresu i rodzaju wykonywanej pracy, zajmowanych stanowisk, trybu rozwiązania stosunku pracy albo okoliczności jego wygaśnięcia, a także informacje niezbędne do ustalenia uprawnień ze stosunku pracy i uprawnień z ubezpieczenia społecznego.

Kiedy wydajemy świadectwo pracy

Zgodnie z art. 97 § 1 kodeksu pracy, na skutek rozwiązania lub wygaśnięcia stosunku pracy, pracodawca jest obowiązany niezwłocznie wydać pracownikowi świadectwo pracy. Jest to obowiązek niezależny od wniosku pracownika i powstaje w dniu ustania stosunku pracy.

Wyjątkiem od powyższej reguły jest sytuacja, w której dotychczasowy pracodawca nawiązuje z pracownikiem kolejną umowę o pracę bezpośrednio po rozwiązaniu lub wygaśnięciu poprzedniej umowy o pracę. Pracodawca jest wtedy obowiązany wydać pracownikowi świadectwo pracy, tylko na jego żądanie. Pracownik winien zgłosić pracodawcy żądanie wydania świadectwa pracy najpóźniej w dniu poprzedzającym dzień, w którym następuje rozwiązanie lub wygaśnięcie stosunku pracy z poprzedniej umowy.

Obligatoryjna treść świadectwa

Obligatoryjne elementy treści świadectwa pracy uregulowane są w art. 97 § 2 kodeksu pracy, który stanowi, iż w świadectwie pracy podać należy informacje dotyczące:
  • okresu i rodzaju wykonywanej pracy,
  • zajmowanych stanowisk,
  • trybu rozwiązania albo okoliczności wygaśnięcia stosunku pracy,
  • inne informacje niezbędne do ustalenia uprawnień pracowniczych i uprawnień z ubezpieczenia społecznego,
  • wzmiankę o zajęciu wynagrodzenia za pracę w myśl przepisów o postępowaniu egzekucyjnym.
Na podstawie § 1 ust. 1 Rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 15 maja 1996 r. w sprawie szczegółowej treści świadectwa pracy oraz sposobu i trybu jego wydawania i prostowania (Dz. U. z 1996r., nr 60, poz. 282, z późn. zm.), oprócz informacji określonych w art. 97 § 2 kodeksu pracy, w świadectwie pracy zamieszcza się informacje niezbędne do ustalenia uprawnień ze stosunku pracy i uprawnień z ubezpieczenia społecznego, dotyczące:
  • wymiaru czasu pracy pracownika w czasie trwania stosunku pracy,
  • podstawy prawnej rozwiązania lub wygaśnięcia stosunku pracy,
  • urlopu wypoczynkowego wykorzystanego przez pracownika w roku kalendarzowym, w którym ustał stosunek pracy,
  • wykorzystania dodatkowego urlopu albo innego uprawnienia lub świadczenia, przewidzianego przepisami prawa pracy,
  • należności ze stosunku pracy - uznanych i niezaspokojonych - przez pracodawcę do dnia ustania tego stosunku, z powodu braku środków finansowych,
  • okresu korzystania z urlopu bezpłatnego i podstawy prawnej jego udzielenia,
  • wykorzystanego urlopu wychowawczego,
  • liczby dni, za które pracownik otrzymał wynagrodzenie, zgodnie z art. 92 kodeksu pracy, w roku kalendarzowym, w którym ustał stosunek pracy,
  • wykorzystania w roku kalendarzowym, w którym ustał stosunek pracy, zwolnienia od pracy przewidzianego w art. 188 kodeksu pracy,
  • okresu, za który pracownikowi przysługuje odszkodowanie w związku ze skróceniem okresu wypowiedzenia umowy o pracę na podstawie art. 36[1] § 1 kodeksu pracy,
  • okresu odbytej czynnej służby wojskowej lub jej form zastępczych,
  • okresu wykonywania pracy w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze,
  • okresów nieskładkowych, przypadających w okresie zatrudnienia, którego dotyczy świadectwo pracy, uwzględnianych - przy ustalaniu prawa - do emerytury lub renty,
  • danych, które są zamieszczane na żądanie pracownika.

Fakultatywna treść świadectwa

Świadectwo pracy jest dokumentem pozbawionym charakteru ocennego. Pracodawca zobowiązany jest jedynie do wskazania określonych prawem zdarzeń, a innych danych tylko, jeżeli pracownik tego zażąda. I tak, na żądanie pracownika w świadectwie należy podać także informacje o wysokości i składnikach wynagrodzenia oraz o uzyskanych kwalifikacjach, odbytych szkoleniach czy kursach.

Stanowczo podkreślić należy, ze pracodawca nie jest uprawniony do samowolnego umieszczania w świadectwie pracy innych danych niż wymienione w art. 97 § 2 kodeksu pracy oraz § 1 ust. 1 rozporządzenia. Ich zawarcie w świadectwie pracy, bez uprzedniej zgody pracownika, może być uznane za naruszenie przepisów prawa pracy, a pracownikowi przysługuje roszczenie o sprostowanie treści świadectwa.

Sprostowanie świadectwa

Pracownik może w ciągu 7 dni od otrzymania świadectwa pracy wystąpić do pracodawcy z wnioskiem o jego sprostowanie.

W razie uwzględnienia wniosku, pracodawca wydaje pracownikowi w tym terminie nowe świadectwo pracy.

W razie nieuwzględnienia wniosku, pracownikowi przysługuje w ciągu 7 dni od zawiadomienia o odmowie sprostowania świadectwa pracy, prawo wystąpienia z żądaniem jego sprostowania do sądu pracy.

W razie uwzględnienia przez sąd pracy powództwa o sprostowanie świadectwa pracy, pracodawca jest obowiązany wydać pracownikowi niezwłocznie nowe świadectwo pracy, nie później jednak niż w ciągu 3 dni od dnia uprawomocnienia się orzeczenia sądu w tej sprawie.



W sytuacji, gdy z orzeczenia sądu pracy wynika, że rozwiązanie z pracownikiem umowy o pracę bez wypowiedzenia z jego winy, nastąpiło z naruszeniem przepisów o rozwiązywaniu w tym trybie umów o pracę, pracodawca jest obowiązany zamieścić w świadectwie pracy informację, że rozwiązanie umowy o pracę nastąpiło za wypowiedzeniem dokonanym przez pracodawcę.

Komu wydajemy

Pracodawca wydaje świadectwo pracy bezpośrednio pracownikowi albo osobie upoważnionej przez pracownika na piśmie, w dniu, w którym następuje rozwiązanie lub wygaśnięcie stosunku pracy.

Jeżeli wydanie świadectwa w powyższy sposób nie jest możliwe, pracodawca, nie później niż w ciągu 7 dni od dnia ustania stosunku pracy, przesyła świadectwo pracy pracownikowi lub upoważnionej osobie za pośrednictwem poczty albo doręcza go w inny sposób.

W razie wygaśnięcia stosunku pracy z powodu śmierci pracownika (art. 63[1] § 1 kodeksu pracy), pracodawca sporządza świadectwo pracy i włącza je do akt osobowych zmarłego pracownika. Z wnioskiem o wydanie przez pracodawcę świadectwa pracy może wystąpić członek rodziny zmarłego pracownika, a także inna osoba będąca spadkobiercą tego pracownika.

Kopię świadectwa pracy przechowuje się w aktach osobowych pracownika.

Odszkodowanie

Pracownikowi przysługuje roszczenie o naprawienie szkody wyrządzonej przez pracodawcę wskutek niewydania w terminie lub wydania niewłaściwego świadectwa pracy.

Odszkodowanie przysługuje w wysokości wynagrodzenia za czas pozostawania bez pracy z tego powodu, nie dłuższy jednak niż 6 tygodni.

Przedawnienie roszczeń

Roszczenie o odszkodowanie ulega, zgodnie z art. 291 § 1 kodeksu pracy, przedawnieniu z upływem trzech lat, licząc od następnego dnia po ustaniu stosunku pracy. Roszczenie o odszkodowanie staje się wymagalne w dniu, w którym pracownik mógł podjąć kolejna pracę, ale jej nie podjął z powodu braku albo wadliwości świadectwa pracy.



Autor: Anna Sosnowska | redaktor www.PrawoPracy.org



 
« poprzedni artykuł   następny artykuł »

Polityka cookies

Ten serwis internetowy wykorzystuje pliki cookies i inne podobne technologie. Ustawienia dotyczące cookies możesz zmienić w ustawieniach przeglądarki internetowej. Korzystając z serwisu bez zmiany ustawień dotyczących cookies wyrażasz zgodę na ich zapis lub wykorzystanie.

Politykę dotyczącą Cookies znajdziesz TUTAJ.

Statystyki serwisu:

140 artykułów
75 akty prawne
38 wzorów pism i druków
4770 czytelników biuletynu

Dostęp do artykułów:

Add to Google


designed by www.madeyourweb.com